bruisend van energie zat ik na te genieten van mijn solo in het zwembad. Met mij zaten Lars, Jens en Herman, die iets minder gelukkig waren, omdat hun vlucht voor de zoveelste keer gecancelled was. Hier in Amerika gaan Checks voor Duals en Duals voor Solo's. Het is dus mogelijk dat je een S35 hebt en je een hele planning gemaakt hebt, je ver van tevoren op school bent om alle winden erin te zetten om vervolgens van je kist te worden gehaald, omdat een D05 (zonder voorbereidingen) gevlogen moet worden en de kist waar deze D05 initieel op vloog kapot is gegaan. Het
is zelfs mogelijk dat je zelfde vlucht 4 keer wordt gecancelled op deze manier. Maar terug naar het zwembad, waar 1 blije man zat en drie die wat minder blij waren. Totdat Jens ineens opperde om een boot te huren! Lekker die impulsen. Gewoon gaan dus! Wij op internet gekeken. 150 dollar voor een dag, een moooi bootje. Lars maakte er 85 dollar van en weg waren we. Om half 12, nog geen uur na het idee, zaten we in de auto en hadden we boodschappen gedaan voor een mooi dagje dobberen.In Phoenix aangekomen bij de bootverhuur zagen we een mooi bootje staan waar we de dag op zouden doorbrengen. Prima! De verhuurder zei dat we ri
chting Canyon Lake moesten gaan. Hij brulde over 1000 ft walls en dat we het allemaal prachtig zouden vinden. We vonden rotsen van 300 meter wel erg hoog, maar je weet nooit! De reis kon beginnen. Het was weliswaar 45 minuten rijden en helemaal niet wat we in gedachte hadden. Maar wat geeft dat? Niks natuurlijk! De reis verliep soepeltjes en na een ticket gekocht te hebben (Canyon Lake is preserved and a National Park, dus je moet ervoor betalen) reden we de bergen in. Een mooi uitzicht en je snapt wel waarom ze het "het Wilde Westen" noemen.Eenmaal aangekomen de boot het water ingeladen en vervolgens het water op! Het was een warme dag: zo'n 38 graden en de zon scheen natuurlijk vol op. Dat hoef ik er eigenlijk nooit meer bij te zeggen, want dat doet het hier altijd! Strak blauw! Heerlijk 3 uur op het water gezeten. Wat was dit onwijs genieten! We keken onze ogen uit, genoten van het koele water en bleven tegen elkaar zeggen hoe mooi het leven soms toch kon zijn! Raar hoe diep de dalen en hoe hoog de pieken hier kunnen zijn, maar ze zijn er wel... Gewoon doorgaan dus! Ik kan hele verhalen gaan lopen vertellen over hoe het eruit zag, over hoe lang het duurde om terug te komen in de file, maar foto's zeggen toch meer. Hier een paar foto's en tot snel!
De 1000 ft walls waar onze vriend het over had. Ze waren het niet, maar toch wel erg hoog!
Beetje vage foto, maar de 4 mannen aan het genieten. Herman boven achter het stuur en dan v.l.n.r. Jens, ik en Lars. Charmant Lars! Hij maakte de foto, dus ja! Moet kunnen!
Nice views over the water...
Het wilde westen ten top, schaduwend in de laagstaande zon!Liefs Gijs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten