In je weekend vroeg op was vroeger half 8, 8 uur. Hier heeft vroeg op een heel andere dimensie. 's Ochtends om 3 uur je bed uit omdat je moet vliegen is normaal en in het weekend half 5 en 6 uur op blijkt ook van alle dag. Vrijdagavond was laat dankzij het plannen van Lars zijn vlucht, half 5 op. Zaterdagavond was laat dankzij de bioscoop, 6 uur op. Toen we eenmaal bij saguaro lake aangekomen waren om half 8, heb ik de eerste paar uur ook vrij weinig gezegd. Ik was toch wel een beetje moe!
De boot te water en weg waren we. We hadden in totaal 8 man verzameld om lekker te dobberen, te wakeboarden, te hangen, te sjeezen op een band en een paar uur later zouden nog 2 man zich bij ons voegen. Het eerste wat ik zelf gedaan heb is op een band hangen, waarna een boot met 220 pk je over het water heen sleurt. Wel erg gaaf, maar ook vermoeiend als je met 60 km/h je jezelf vast moet houden. Vervolgens genoten van het feit dat anderen zich vast moesten houden, zelf even lekker gevaren, genoten van het zonnetje en van de omgeving. Saguaro Lake is net als Canyon Lake een national forest en een mooi gebied. Genieten dus!
Vervolgens gingen er weer mensen wakeboarden en moest ik er ook aan geloven. De eerste paar keer stond ik niet. Het ging allemaal net niet, het water werd steeds kouder, je krijgt vervolgens overal pijn en je vraagt je af waarom je ook alweer wilde wakeboarden. Op een gegeven moment stond ik eindelijk en was het toch wel weer erg gaaf. Tim en Rick konde allebei wel wakeboarden en die gaven wat tips, waardoor het uiteindelijk steeds beter ging. Voelde goed! Het blijft alleen lastig.
Nu type ik dit ook met spierpijn in nek, rug, buik, benen, eigenlijk doet elk spiertje in mn lichaam wel pijn! Maar het was het wel waard! Was een mooi dagje.
Heb verder vandaag twee boeken binnen gekregen: 'Stick and Rudder - An explanation of the Art of Flying' en 'Take-offs and Landings - The crucial maneuvers & everything in between'. Mensen die me een beetje kennen weten dat ik overal waar ik in geïnteresseerd ben wel wat vanaf wil weten. Met vliegen wil ik nog meer weten. The more you know, the more options you have... Oftewel, lezen, lezen, lezen en dan worden we gestaag een prima piloot! Morgen D15 vliegen en een presentatie + borrel met the KLM Executive Directors. Spannend allemaal!
Tot snel! Liefs, Gijs
maandag 27 oktober 2008
S14, S16, S17
Ben ik weer!
Ik heb vandaag, maandag 27 oktober, maar omgedoopt tot blog-dag, want zit nu al mijn derde verhaal te typen en de vierde komt er ook nog aan. Nu eerst over afgelopen vrijdag en zaterdag. Na mijn heerlijke solo gevlogen te hebben en D13 overleefd te hebben, kwamen er briljante vluchtjes aan. S14 is eigenlijk je eerste echte solo, waar je 1 uur en 20 minuten in je eentje in een vliegtuig zit, alles zelf moet doen, het circuit uitgaat om wat airwork te oefenen, zelf je positie-calls moeten maken en moet zorgen dat het vliegtuig en bovenal jijzelf zonder schrammen terug komt.
S16 en S17 zijn praktisch hetzelfde, alleen het airwork is net wat anders. Je bereidt je vlucht voor: mass and balance, weather briefing, je checkt je vliegtuig op afwijkingen en deficiencies en je laat je aftekenen door een instructeur. Vervolgens ben je good to go en mag je in je eentje lekker vliegen! Je taxied alleen, vraagt alleen clearances aan en je gaat in je eentje richting de South-East of North -East practise area. Ik ben alleen nog naar de South-East practise area geweest omdat ik daar de reporting points ken. In de practise areas is geen toren die het verkeer regelt. Je moet dus zelfs zorgen dat je nergens tegenaan vliegt en een frequencie die pilot-to-pilot communicatie mogelijk maakt is dan erg handig. Je zegt bijvoorbeeld het volgende:
"South-East practise area, this is Archer 4145D, overhead the renaissance at 4,500ft, practising stalls, South-East."
"South-East practise are, this is Archer 5WG, overhead Apache Junction, 2,500ft climbing to 4000 ft, southbound to Rittenhouse, South-East."
Zo weet ander verkeer waar je zit, waar je heen gaat en of ze moeten oppassen voor je. Het komt dus wel voor dat je een andere kist hoort melden en schrikt, omdat jij daar ook zit, op redelijk dezelfde hoogte. Op mijn S14 zat een klasgenootje voor me en ik zag hem vliegen. Hij meldde Apache Junction, 4000ft en ik dacht, he, daar zit ik ook. Dus ik denk, lache, ik meld hetzelfde even later. Hij in paniek terug, "Archer 5WG, I'm overhead Apache Junction, 4000ft, where are you?" Ik zei dat ik hem in sight had en toen was alles weer goed. Maar dus belangrijk dat je je eigen seperatie houdt en je de hele tijd uitkijkt for traffic.
S14 ging erg goed en was erg tevreden met mijn landingen. Nagenietend van mijn vlucht besloot ik om de volgende dag te gaan backseaten bij Lars, een klasgenootje van me. Toen hebben we 's avonds samen een planning gemaakt. Vanaf je D19 ga je navigeren en moet je dus planningen maken. Hier hebben we al een tijdje geleden een briefing voor gehad, maar toch handig als je dat allemaal al een keer gezien hebt, voordat je het zelf gaat doen. Om een uur of 11 eindelijk klaar en konden we naar bed. De wekker ging vervolgens alweer om half 5, om vervolgens om 5 uur op school te kunnen zijn om verder te gaan met de voorbereidingen. Het backseaten was erg leerzaam en het was mooi om te zien hoe iemand vloog op zijn D38 alweer. Het was verder ook nog erg gezellig ook!
Half 9 waren we geland en klaar om te gaan. Vervolgens kon ik verder met zelf vliegen. Om 10 over 10 kon ik op voor mijn S16 en vervolgens mijn S17 er meteen achteraan. Het vliegen ging weer een stukje beter en alles ging bij mijn S17 het netst. Alleen de landingen waren niet zo mooi meer als daarvoor. Ik vloog namelijk op de 4145D. Wanneer je het gas terugneemt dan loopt de power niet helemaal terug naar het goeie punt, wat ervoor zorgt dat de energie niet goed uit het vliegtuig loopt (omdat er nog energie in wordt gestopt door power die niet helemaal terug wil). Dit zorgt er vervolgens voor dat je of gigantisch lang flairt of een wat hardere landing maakt. Het wordt allemaal in ieder geval vreselijk lastig inschatten. Eelco vloog twee solo's op de 45D voor mij en had hetzelfde probleem. Dus no worries! Het is een blijft 45Drama, alleen doordat San er haar solo op heeft gevlogen blijft het leuk om erop te vliegen!
Ik was na afloop redelijk kapot. Eerst 2 uur backseaten en vervolgens nog 2 uur 40 vliegen in je eentje vreet energie! Ik vergat daarom ook de verjaardag van een goeie vriend die ik vanochtend pas een berichtje gestuurd heb. Helaas 2 dagen te laat, maar daar komt die ook wel overheen! 's Avonds heb je je energie dan op de één of andere manier weer een beetje terug. Oftewel, richting bios ipv richting bed! Nog 2 films gekeken met Eelco en Anniek, een leuke meid uit 7-3. Het was erg gezellig!! Alleen jammer dat ik om half 1 naar mijn bed ging, terwijl ik om 6 uur mijn bed weer uitkon voor het volgende avontuur...
Ik heb vandaag, maandag 27 oktober, maar omgedoopt tot blog-dag, want zit nu al mijn derde verhaal te typen en de vierde komt er ook nog aan. Nu eerst over afgelopen vrijdag en zaterdag. Na mijn heerlijke solo gevlogen te hebben en D13 overleefd te hebben, kwamen er briljante vluchtjes aan. S14 is eigenlijk je eerste echte solo, waar je 1 uur en 20 minuten in je eentje in een vliegtuig zit, alles zelf moet doen, het circuit uitgaat om wat airwork te oefenen, zelf je positie-calls moeten maken en moet zorgen dat het vliegtuig en bovenal jijzelf zonder schrammen terug komt.
S16 en S17 zijn praktisch hetzelfde, alleen het airwork is net wat anders. Je bereidt je vlucht voor: mass and balance, weather briefing, je checkt je vliegtuig op afwijkingen en deficiencies en je laat je aftekenen door een instructeur. Vervolgens ben je good to go en mag je in je eentje lekker vliegen! Je taxied alleen, vraagt alleen clearances aan en je gaat in je eentje richting de South-East of North -East practise area. Ik ben alleen nog naar de South-East practise area geweest omdat ik daar de reporting points ken. In de practise areas is geen toren die het verkeer regelt. Je moet dus zelfs zorgen dat je nergens tegenaan vliegt en een frequencie die pilot-to-pilot communicatie mogelijk maakt is dan erg handig. Je zegt bijvoorbeeld het volgende:
"South-East practise area, this is Archer 4145D, overhead the renaissance at 4,500ft, practising stalls, South-East."
"South-East practise are, this is Archer 5WG, overhead Apache Junction, 2,500ft climbing to 4000 ft, southbound to Rittenhouse, South-East."
Zo weet ander verkeer waar je zit, waar je heen gaat en of ze moeten oppassen voor je. Het komt dus wel voor dat je een andere kist hoort melden en schrikt, omdat jij daar ook zit, op redelijk dezelfde hoogte. Op mijn S14 zat een klasgenootje voor me en ik zag hem vliegen. Hij meldde Apache Junction, 4000ft en ik dacht, he, daar zit ik ook. Dus ik denk, lache, ik meld hetzelfde even later. Hij in paniek terug, "Archer 5WG, I'm overhead Apache Junction, 4000ft, where are you?" Ik zei dat ik hem in sight had en toen was alles weer goed. Maar dus belangrijk dat je je eigen seperatie houdt en je de hele tijd uitkijkt for traffic.
S14 ging erg goed en was erg tevreden met mijn landingen. Nagenietend van mijn vlucht besloot ik om de volgende dag te gaan backseaten bij Lars, een klasgenootje van me. Toen hebben we 's avonds samen een planning gemaakt. Vanaf je D19 ga je navigeren en moet je dus planningen maken. Hier hebben we al een tijdje geleden een briefing voor gehad, maar toch handig als je dat allemaal al een keer gezien hebt, voordat je het zelf gaat doen. Om een uur of 11 eindelijk klaar en konden we naar bed. De wekker ging vervolgens alweer om half 5, om vervolgens om 5 uur op school te kunnen zijn om verder te gaan met de voorbereidingen. Het backseaten was erg leerzaam en het was mooi om te zien hoe iemand vloog op zijn D38 alweer. Het was verder ook nog erg gezellig ook!
Half 9 waren we geland en klaar om te gaan. Vervolgens kon ik verder met zelf vliegen. Om 10 over 10 kon ik op voor mijn S16 en vervolgens mijn S17 er meteen achteraan. Het vliegen ging weer een stukje beter en alles ging bij mijn S17 het netst. Alleen de landingen waren niet zo mooi meer als daarvoor. Ik vloog namelijk op de 4145D. Wanneer je het gas terugneemt dan loopt de power niet helemaal terug naar het goeie punt, wat ervoor zorgt dat de energie niet goed uit het vliegtuig loopt (omdat er nog energie in wordt gestopt door power die niet helemaal terug wil). Dit zorgt er vervolgens voor dat je of gigantisch lang flairt of een wat hardere landing maakt. Het wordt allemaal in ieder geval vreselijk lastig inschatten. Eelco vloog twee solo's op de 45D voor mij en had hetzelfde probleem. Dus no worries! Het is een blijft 45Drama, alleen doordat San er haar solo op heeft gevlogen blijft het leuk om erop te vliegen!
Ik was na afloop redelijk kapot. Eerst 2 uur backseaten en vervolgens nog 2 uur 40 vliegen in je eentje vreet energie! Ik vergat daarom ook de verjaardag van een goeie vriend die ik vanochtend pas een berichtje gestuurd heb. Helaas 2 dagen te laat, maar daar komt die ook wel overheen! 's Avonds heb je je energie dan op de één of andere manier weer een beetje terug. Oftewel, richting bios ipv richting bed! Nog 2 films gekeken met Eelco en Anniek, een leuke meid uit 7-3. Het was erg gezellig!! Alleen jammer dat ik om half 1 naar mijn bed ging, terwijl ik om 6 uur mijn bed weer uitkon voor het volgende avontuur...
D13
Hallo allemaal,
D13 was mijn eerste vluchtje na mijn D12/S12. Even kijken of ik het nog wel kon na al die euforie! Hup de lucht weer in, om 2 uur 's middags, wat betekent dat het lekker turbulent is en je in constant gevecht bent met het vliegtuig om alleen al snelheid en hoogte te houden! Maar goed, toch ook maar weer proberen. Verder was ik natuurlijk al 3 weken het circuit niet uit geweest omdat ik alleen maar op landingen en approaches moest oefenen, dus het was allemaal nog ietwat rusty.
Lekker wat steep turns gedraaid (scherpe bochten - je vleugels maken een hoek van 45 of 60 graden met de horizontaal, wat betekent dat je wat G's trekt en je als een dolle aan het werken bent om op snelheid en hoogte te blijven). Het werkt als volgt: Je kijkt goed om je heen of er ergens traffic in
de buurt zit, want je wil nergens tegenaan vliegen. Verder kijk je natuurlijk of er ergens niet een berg zit waar je tegenaan kunt vliegen, maar dat is meestal niet het geval. Vervolgens stabiliseer je jezelf op een hoogte en 90 kts snelheid en draai je de bocht in. Wanneer je vleugels een hoek van 30 graden met de horizontaal maken geef je gas bij (plus minus 150 rpm) om op snelheid te blijven. Verder moet je aan het stuur trekken omdat de liftvector op je vleugels nog steeds onder een hoek van 90 graden met de vleugel staan. Aangezien je vleugels niet meer horizontaal liggen, betekent dat dat de verticale liftcomponent kleiner wordt (met de sinus of cosinus van de hoek die je met de horizontaal maakt), de zwaartekracht daarentegen blijft gelijk (je gewicht blijft gelijk en de valversnelling ook) en om dus om dezelfde hoogte te blijven, moet je de invalshoek van je vleugel vergroten om zo de vertikale liftcomponent weer op zijn oude niveau (wanneer de vleugels horizontaal liggen) te brengen. De liftvector heeft dan nog een andere ontbondene, dat is de groen peil op het plaatje en die zorgt ervoor dat je de bocht draait. De invalshoek van je vleugel moet je veranderen omdat, wanneer je een grotere hoek maakt met de luchtstroming, het drukverschil boven en onder de vleugel groter wordt (je hebt een grotere onderdruk boven de vleugel), waardoor de kracht die naar boven gericht wordt ook groter wordt = meer lift. Dit komt door de profiel van de vleugel. (Het is ook te zien aan de liftformule: L = 1/2 x rho x v² x S x Cl, wie daarin geïnteresseerd is moet maar ff mailen)... Duhus, dit was een klein lesje aerodynamica, voor degene die het snappen: mooi zo. Voor degene die er niks van snappen: maakt echt niet uit. Voor degene die er niks van snappen en willen leren vliegen: ook geen probleem, hier denk je echt niet aan als je aan vliegen bent!
Verder hebben we nog wat stalls gemaakt. Ik ben nu toch bezig met uitleggen, dus dat vertel ik dan ook maar even. Het is wel mooi, als je hier niet in geinteresseerd bent kun je dit verhaal overslaan en lekker bij de volgende alinea beginnen! Stel je wilt een clean stall maken (dat betekent dat je vliegtuig zonder flaps de stall in trekt(dingen achteraan je vleugel die je meer lift of weerstand kunnen geven)). Het eerste wat je doet is je stall speed opzoeken bij jou gewicht. Deze is invalshoek afhankelijk deze invalshoek is direct gerelateerd aan de hoeveelheid lift die moet worden geproduceerd. Zie de liftformule: L = 1/2 x rho x v² x S x Cl. Rho is de dichtheid van de lucht, welke constant is, S is het vleugeloppervlak, welke ook constant is, L is lift en gelijk aan de zwaartekracht in straight and level flight. Vervolgens blijven er 2 parameters over: v en Cl. V is de snelheid en Cl de lift-coëfficient. Cl is direct gelinkt aan de invalshoek (AoA - angle of attack). Hoe groter de A0A, hoe meer lift je hebt bij dezelfde snelheid en hoe groter dus de Cl. Wil je dus langzamer gaan vliegen moet de AoA omhoog en andersom. Dit geldt altijd (met flaps kun je je Cl ook nog veranderen, maar dan gaan we wel heel diep) en tijdens het vliegen ben je dus de hele tijd aan het kijken: welke neusstand wil ik hebben bij welke snelheid. Neusstand ten opzichte van de horizon is natuurlijk een indicatie van de invalshoek van je vleugel. Bij een stall (engelse woord voor overtrekken) is je AoA zo groot dat de lucht het profiel van de vleugel niet meer kan volgen en de onderdruk boven de vleugel wegvalt, waardoor de lift wegvalt en je naar beneden valt. Dus de liftformule is dan zo: L = 1/2 x rho x Vstall x S x Clmax.
Bij een stall geef je eerst een crewbriefing: "We are going to do a clean stall. Recover at nose drop or wing drop, whichever occurs first. Any questions?" Doordat de lift op je vleugels wegvalt valt je neus naar beneden - wingdrop. Het kan natuurlijk ook dat de lift op 1 vleugel eerder wegvalt dan de andere - wingdrop. Als je een van de 2 merkt, dan moet je dus recoveren. Vervolgens doe je je first part pre-stall checklist om je op te zetten voor de manoeuvre. Hierna maak je of 1 180 graden bocht of 2 90 graden bochten terwijl je je 2nd part-pre stall checklist doet. Hierbij check je of je hoogte goed is (hier zijn allemaal regeltjes voor), of je niet boven huizen of iets dergelijks zit, het punt waar je naartoe gaat vliegen en of er niemand in de buurt is. Als alles er goed uitziet trek je bij een clean stall je gas naar idle (helemaal terug... een soort 'in zn vrij' in een auto) en probeer je op hoogte te blijven door je AoA te vergroten. Je snelheid loopt snel terug en op een gegeven moment hoor je je stall warning (en flapper switch die door de luchtstroming naar voren wordt geduwd waardoor er een soort alarm afgaat) en beginnen je vleugels te trillend. Vervolgens krijg je of een nose drop of een wing drop, doe je je neus nog meer naar beneden en geef je vol gas. Het is de kunst om zo weinig mogelijk hoogte te verliezen, alles gecoördineerd te doen (recht tegen de luchstroming in vliegen) en geen stall warning meer te horen. Na dit allemaal gedaan te hebben doe je 'first part after take-off checklist' (power - full power set, flaps up) en klim je terug naar je hoogte. Als dit de laatste stall was moet je ook nog even je after stall checklist doen en ben je klaar om verder te gaan! Je kunt verder ook stalls oefenen met flaps 40 of approach to stalls, wanneer je al actie onderneemt als je bij Vstall + 5, je stall warning, of trillende vleugels (buffet genaamd) bent aangekomen.
Verder heb je ook nog slow flight, d.w.z. 60 kts vliegen met flaps 40 en dat zijn pretty much alle dingen die ik nu aan het doen ben wat airwork betreft. Die worden straks tijdens mijn 24ste vlucht getest. Dus als jullie nu een idee hebben wat ik allemaal aan het doen ben tijdens mijn vluchten, kan ik nu weer verder met de vlucht zelf.
Na wat airwork gedaan te hebben gingen we naar Gateway. Een vliegveld vlak naast de onze. Dat is weer iets nieuws, spannend naar een ander vliegveld om nog wat landingen te oefenen. De approach naar het veld ging prima en ik maakte een paar goeie landingen! Mijn instructeur vond het een good flight, hoewel ik niet helemaal tevreden was. Ik was klaar om lekker wat solo's te gaan vliegen. Ik hoorde dat mijn instructeur de zaterdag niet zou vliegen, wat zou betekenen dat ik D15 niet kon vliegen en ik mijn S16 en S17 out of sequence kon vliegen om lekker zelf te oefenen. Het volgende bericht gaat dus ook over 3 solo's!
Liefs...
D13 was mijn eerste vluchtje na mijn D12/S12. Even kijken of ik het nog wel kon na al die euforie! Hup de lucht weer in, om 2 uur 's middags, wat betekent dat het lekker turbulent is en je in constant gevecht bent met het vliegtuig om alleen al snelheid en hoogte te houden! Maar goed, toch ook maar weer proberen. Verder was ik natuurlijk al 3 weken het circuit niet uit geweest omdat ik alleen maar op landingen en approaches moest oefenen, dus het was allemaal nog ietwat rusty.
Lekker wat steep turns gedraaid (scherpe bochten - je vleugels maken een hoek van 45 of 60 graden met de horizontaal, wat betekent dat je wat G's trekt en je als een dolle aan het werken bent om op snelheid en hoogte te blijven). Het werkt als volgt: Je kijkt goed om je heen of er ergens traffic in
de buurt zit, want je wil nergens tegenaan vliegen. Verder kijk je natuurlijk of er ergens niet een berg zit waar je tegenaan kunt vliegen, maar dat is meestal niet het geval. Vervolgens stabiliseer je jezelf op een hoogte en 90 kts snelheid en draai je de bocht in. Wanneer je vleugels een hoek van 30 graden met de horizontaal maken geef je gas bij (plus minus 150 rpm) om op snelheid te blijven. Verder moet je aan het stuur trekken omdat de liftvector op je vleugels nog steeds onder een hoek van 90 graden met de vleugel staan. Aangezien je vleugels niet meer horizontaal liggen, betekent dat dat de verticale liftcomponent kleiner wordt (met de sinus of cosinus van de hoek die je met de horizontaal maakt), de zwaartekracht daarentegen blijft gelijk (je gewicht blijft gelijk en de valversnelling ook) en om dus om dezelfde hoogte te blijven, moet je de invalshoek van je vleugel vergroten om zo de vertikale liftcomponent weer op zijn oude niveau (wanneer de vleugels horizontaal liggen) te brengen. De liftvector heeft dan nog een andere ontbondene, dat is de groen peil op het plaatje en die zorgt ervoor dat je de bocht draait. De invalshoek van je vleugel moet je veranderen omdat, wanneer je een grotere hoek maakt met de luchtstroming, het drukverschil boven en onder de vleugel groter wordt (je hebt een grotere onderdruk boven de vleugel), waardoor de kracht die naar boven gericht wordt ook groter wordt = meer lift. Dit komt door de profiel van de vleugel. (Het is ook te zien aan de liftformule: L = 1/2 x rho x v² x S x Cl, wie daarin geïnteresseerd is moet maar ff mailen)... Duhus, dit was een klein lesje aerodynamica, voor degene die het snappen: mooi zo. Voor degene die er niks van snappen: maakt echt niet uit. Voor degene die er niks van snappen en willen leren vliegen: ook geen probleem, hier denk je echt niet aan als je aan vliegen bent!Verder hebben we nog wat stalls gemaakt. Ik ben nu toch bezig met uitleggen, dus dat vertel ik dan ook maar even. Het is wel mooi, als je hier niet in geinteresseerd bent kun je dit verhaal overslaan en lekker bij de volgende alinea beginnen! Stel je wilt een clean stall maken (dat betekent dat je vliegtuig zonder flaps de stall in trekt(dingen achteraan je vleugel die je meer lift of weerstand kunnen geven)). Het eerste wat je doet is je stall speed opzoeken bij jou gewicht. Deze is invalshoek afhankelijk deze invalshoek is direct gerelateerd aan de hoeveelheid lift die moet worden geproduceerd. Zie de liftformule: L = 1/2 x rho x v² x S x Cl. Rho is de dichtheid van de lucht, welke constant is, S is het vleugeloppervlak, welke ook constant is, L is lift en gelijk aan de zwaartekracht in straight and level flight. Vervolgens blijven er 2 parameters over: v en Cl. V is de snelheid en Cl de lift-coëfficient. Cl is direct gelinkt aan de invalshoek (AoA - angle of attack). Hoe groter de A0A, hoe meer lift je hebt bij dezelfde snelheid en hoe groter dus de Cl. Wil je dus langzamer gaan vliegen moet de AoA omhoog en andersom. Dit geldt altijd (met flaps kun je je Cl ook nog veranderen, maar dan gaan we wel heel diep) en tijdens het vliegen ben je dus de hele tijd aan het kijken: welke neusstand wil ik hebben bij welke snelheid. Neusstand ten opzichte van de horizon is natuurlijk een indicatie van de invalshoek van je vleugel. Bij een stall (engelse woord voor overtrekken) is je AoA zo groot dat de lucht het profiel van de vleugel niet meer kan volgen en de onderdruk boven de vleugel wegvalt, waardoor de lift wegvalt en je naar beneden valt. Dus de liftformule is dan zo: L = 1/2 x rho x Vstall x S x Clmax.
Bij een stall geef je eerst een crewbriefing: "We are going to do a clean stall. Recover at nose drop or wing drop, whichever occurs first. Any questions?" Doordat de lift op je vleugels wegvalt valt je neus naar beneden - wingdrop. Het kan natuurlijk ook dat de lift op 1 vleugel eerder wegvalt dan de andere - wingdrop. Als je een van de 2 merkt, dan moet je dus recoveren. Vervolgens doe je je first part pre-stall checklist om je op te zetten voor de manoeuvre. Hierna maak je of 1 180 graden bocht of 2 90 graden bochten terwijl je je 2nd part-pre stall checklist doet. Hierbij check je of je hoogte goed is (hier zijn allemaal regeltjes voor), of je niet boven huizen of iets dergelijks zit, het punt waar je naartoe gaat vliegen en of er niemand in de buurt is. Als alles er goed uitziet trek je bij een clean stall je gas naar idle (helemaal terug... een soort 'in zn vrij' in een auto) en probeer je op hoogte te blijven door je AoA te vergroten. Je snelheid loopt snel terug en op een gegeven moment hoor je je stall warning (en flapper switch die door de luchtstroming naar voren wordt geduwd waardoor er een soort alarm afgaat) en beginnen je vleugels te trillend. Vervolgens krijg je of een nose drop of een wing drop, doe je je neus nog meer naar beneden en geef je vol gas. Het is de kunst om zo weinig mogelijk hoogte te verliezen, alles gecoördineerd te doen (recht tegen de luchstroming in vliegen) en geen stall warning meer te horen. Na dit allemaal gedaan te hebben doe je 'first part after take-off checklist' (power - full power set, flaps up) en klim je terug naar je hoogte. Als dit de laatste stall was moet je ook nog even je after stall checklist doen en ben je klaar om verder te gaan! Je kunt verder ook stalls oefenen met flaps 40 of approach to stalls, wanneer je al actie onderneemt als je bij Vstall + 5, je stall warning, of trillende vleugels (buffet genaamd) bent aangekomen.
Verder heb je ook nog slow flight, d.w.z. 60 kts vliegen met flaps 40 en dat zijn pretty much alle dingen die ik nu aan het doen ben wat airwork betreft. Die worden straks tijdens mijn 24ste vlucht getest. Dus als jullie nu een idee hebben wat ik allemaal aan het doen ben tijdens mijn vluchten, kan ik nu weer verder met de vlucht zelf.
Na wat airwork gedaan te hebben gingen we naar Gateway. Een vliegveld vlak naast de onze. Dat is weer iets nieuws, spannend naar een ander vliegveld om nog wat landingen te oefenen. De approach naar het veld ging prima en ik maakte een paar goeie landingen! Mijn instructeur vond het een good flight, hoewel ik niet helemaal tevreden was. Ik was klaar om lekker wat solo's te gaan vliegen. Ik hoorde dat mijn instructeur de zaterdag niet zou vliegen, wat zou betekenen dat ik D15 niet kon vliegen en ik mijn S16 en S17 out of sequence kon vliegen om lekker zelf te oefenen. Het volgende bericht gaat dus ook over 3 solo's!
Liefs...
Canyon Lake
Hallo allemaal,
bruisend van energie zat ik na te genieten van mijn solo in het zwembad. Met mij zaten Lars, Jens en Herman, die iets minder gelukkig waren, omdat hun vlucht voor de zoveelste keer gecancelled was. Hier in Amerika gaan Checks voor Duals en Duals voor Solo's. Het is dus mogelijk dat je een S35 hebt en je een hele planning gemaakt hebt, je ver van tevoren op school bent om alle winden erin te zetten om vervolgens van je kist te worden gehaald, omdat een D05 (zonder voorbereidingen) gevlogen moet worden en de kist waar deze D05 initieel op vloog kapot is gegaan. Het
is zelfs mogelijk dat je zelfde vlucht 4 keer wordt gecancelled op deze manier. Maar terug naar het zwembad, waar 1 blije man zat en drie die wat minder blij waren. Totdat Jens ineens opperde om een boot te huren! Lekker die impulsen. Gewoon gaan dus! Wij op internet gekeken. 150 dollar voor een dag, een moooi bootje. Lars maakte er 85 dollar van en weg waren we. Om half 12, nog geen uur na het idee, zaten we in de auto en hadden we boodschappen gedaan voor een mooi dagje dobberen.
In Phoenix aangekomen bij de bootverhuur zagen we een mooi bootje staan waar we de dag op zouden doorbrengen. Prima! De verhuurder zei dat we ri
chting Canyon Lake moesten gaan. Hij brulde over 1000 ft walls en dat we het allemaal prachtig zouden vinden. We vonden rotsen van 300 meter wel erg hoog, maar je weet nooit! De reis kon beginnen. Het was weliswaar 45 minuten rijden en helemaal niet wat we in gedachte hadden. Maar wat geeft dat? Niks natuurlijk! De reis verliep soepeltjes en na een ticket gekocht te hebben (Canyon Lake is preserved and a National Park, dus je moet ervoor betalen) reden we de bergen in. Een mooi uitzicht en je snapt wel waarom ze het "het Wilde Westen" noemen.
Eenmaal aangekomen de boot het water ingeladen en vervolgens het water op! Het was een warme dag: zo'n 38 graden en de zon scheen natuurlijk vol op. Dat hoef ik er eigenlijk nooit meer bij te zeggen, want dat doet het hier altijd! Strak blauw! Heerlijk 3 uur op het water gezeten. Wat was dit onwijs genieten! We keken onze ogen uit, genoten van het koele water en bleven tegen elkaar zeggen hoe mooi het leven soms toch kon zijn! Raar hoe diep de dalen en hoe hoog de pieken hier kunnen zijn, maar ze zijn er wel... Gewoon doorgaan dus! Ik kan hele verhalen gaan lopen vertellen over hoe het eruit zag, over hoe lang het duurde om terug te komen in de file, maar foto's zeggen toch meer. Hier een paar foto's en tot snel!
De 1000 ft walls waar onze vriend het over had. Ze waren het niet, maar toch wel erg hoog!
Beetje vage foto, maar de 4 mannen aan het genieten. Herman boven achter het stuur en dan v.l.n.r. Jens, ik en Lars. Charmant Lars! Hij maakte de foto, dus ja! Moet kunnen!
Nice views over the water...
Het wilde westen ten top, schaduwend in de laagstaande zon!
bruisend van energie zat ik na te genieten van mijn solo in het zwembad. Met mij zaten Lars, Jens en Herman, die iets minder gelukkig waren, omdat hun vlucht voor de zoveelste keer gecancelled was. Hier in Amerika gaan Checks voor Duals en Duals voor Solo's. Het is dus mogelijk dat je een S35 hebt en je een hele planning gemaakt hebt, je ver van tevoren op school bent om alle winden erin te zetten om vervolgens van je kist te worden gehaald, omdat een D05 (zonder voorbereidingen) gevlogen moet worden en de kist waar deze D05 initieel op vloog kapot is gegaan. Het
is zelfs mogelijk dat je zelfde vlucht 4 keer wordt gecancelled op deze manier. Maar terug naar het zwembad, waar 1 blije man zat en drie die wat minder blij waren. Totdat Jens ineens opperde om een boot te huren! Lekker die impulsen. Gewoon gaan dus! Wij op internet gekeken. 150 dollar voor een dag, een moooi bootje. Lars maakte er 85 dollar van en weg waren we. Om half 12, nog geen uur na het idee, zaten we in de auto en hadden we boodschappen gedaan voor een mooi dagje dobberen.In Phoenix aangekomen bij de bootverhuur zagen we een mooi bootje staan waar we de dag op zouden doorbrengen. Prima! De verhuurder zei dat we ri
chting Canyon Lake moesten gaan. Hij brulde over 1000 ft walls en dat we het allemaal prachtig zouden vinden. We vonden rotsen van 300 meter wel erg hoog, maar je weet nooit! De reis kon beginnen. Het was weliswaar 45 minuten rijden en helemaal niet wat we in gedachte hadden. Maar wat geeft dat? Niks natuurlijk! De reis verliep soepeltjes en na een ticket gekocht te hebben (Canyon Lake is preserved and a National Park, dus je moet ervoor betalen) reden we de bergen in. Een mooi uitzicht en je snapt wel waarom ze het "het Wilde Westen" noemen.Eenmaal aangekomen de boot het water ingeladen en vervolgens het water op! Het was een warme dag: zo'n 38 graden en de zon scheen natuurlijk vol op. Dat hoef ik er eigenlijk nooit meer bij te zeggen, want dat doet het hier altijd! Strak blauw! Heerlijk 3 uur op het water gezeten. Wat was dit onwijs genieten! We keken onze ogen uit, genoten van het koele water en bleven tegen elkaar zeggen hoe mooi het leven soms toch kon zijn! Raar hoe diep de dalen en hoe hoog de pieken hier kunnen zijn, maar ze zijn er wel... Gewoon doorgaan dus! Ik kan hele verhalen gaan lopen vertellen over hoe het eruit zag, over hoe lang het duurde om terug te komen in de file, maar foto's zeggen toch meer. Hier een paar foto's en tot snel!
De 1000 ft walls waar onze vriend het over had. Ze waren het niet, maar toch wel erg hoog!
Beetje vage foto, maar de 4 mannen aan het genieten. Herman boven achter het stuur en dan v.l.n.r. Jens, ik en Lars. Charmant Lars! Hij maakte de foto, dus ja! Moet kunnen!
Nice views over the water...
Het wilde westen ten top, schaduwend in de laagstaande zon!Liefs Gijs
vrijdag 24 oktober 2008
SOLO!!!
Hallo mensen,
eindelijk is het dan zover, deze man is ook solo! Als laatste van klas 7-4 wist ik me eindelijk in mijn uppie dat vlie
gtuig in te begeven. De dag begon vroeg, had thuis mijn mass and balance en mijn meteo briefing in elkaar gezet en mij vervolgens samen met Eelco en Tim richting het vliegveld begeven. Tim die had zijn D19 die dag. Dat is je eerste navigatievluchtje en daar moet je heel veel voor voorbereiden. Hij vloog na mij. Eelco vloog tegelijk met mijn zijn D15. Eenmaal op school aangekomen de laatste dingetjes ingevuld en gewacht op mijn instructeur.
Om 10 over 6 kwam mijn instructeur binnen en ik was voorbereid op een toets en een take-off tijd van anderhalf uur later. Ik moest immers nog een pre-solo test maken. Gek genoeg vroeg hij me of ik die andere pre-solo test, die ik hem had laten zijn voor mijn D10, bij me h
ad en keek die na, waarna ik hem kort briefde over het weer en waren we klaar om te gaan. Lekker!! Hij vertelde dat wanneer ik goed landde en ik goede beslissingen maakte, dat ik dan weg mocht. Voor het eerst gingen er natuurlijk allemaal dingen fout. De eerste comm-set van het betreffende vliegtuig werkt niet goed en dan moest ik zelf zien op te lossen. De run-up area stond zo vol dat ik niet wist waar ik heen moest en dat moest ik ook zelf maar even oplossen. Werd goed getest in ieder geval!
Vervolgens twee full stop taxi-backs gemaakt met instructeur. Dit betekent dat je landt, vervolgens terugtaxied naar de baan en dan weer opstijgt. De laatste werd een full stop. De eerste landing was erg goed, de laatste twee iets minder. Ik zat een beetje te kutten met mijn voetens
tuur, waardoor het vliegtuig niet helemaal in de richting van de baan stond! OEPS! Ik was alweer bang dat ik niet solo gelaten werd... Zover was het gelukkig nog niet! Ik stopte bij mijn parkeerplek en ik moest mijn logboek erbij pakken. Hij zei dat hij door mijn directional control niet zo heel veel crosswind limiet kon geven - 5 knopen. Company Notams zeggen 7 knopen cross, dus een beetje raar. Verder limiteerde hij mij ook voor totale wind en tailwind, net zoals al zijn andere studenten. Andere instructeurs doen hier niet aan... Vraag me af of ik slechter vlieg. Zal wel niet. Al met al had ik door deze limitaties gisteren kunnen cancellen! Heel vervelend.
Maar goed, de instructeur stapte in ieder geval uit en dat is toch wel een heerlijk gevoel. All by yourself!! Ik deed de deur dicht en daar gingen we! Eerst de ATIS (Automatic Terminal Information Service) uitgeluisterd, mijn checklisten gedaan en vervolgens naar de run-up getaxied. Daar mijn run-up gedaan en richting de baan getaxied! De taxibaan is best lang, dus heb hier al als een dolle zitten genieten! Wat een heerlijk gevoel! Vervolgens voor de baan Falcon Tower opgeroepen: "Falcon Tower, this is Archer 965WG, holding short RWY 4R, request close traffic, full-stop taxi-backs, student pilot, initial solo!" Ik mocht gaan, na het volgens mij nog een keer te herhalen! Daar gingen we dan de lucht in! Heerlijk!
Vervolgens 3 circuitjes gevlogen in mijn eentje. De eerste en laatste landing waren een beetje hetzelfde wat betreft directional control, niet helemaal lekker, maar de tweede was echt goed! Zachte landing, op de centreline en goeie directional control! Wat wil een mens nog meer? De circuitjes gingen ook prima, maar die had ik natuurlijk al tot in den treure geoefend. Soms vraag je je wel af of je niets vergeet, maar over het algemeen is dat toch niet het geval!
Na mijn derde landing teruggetaxied naar de ramp. Je ziet daar al je klasgenoten staan, filmend, foto's makend. Echt een heerlijk gevoel. Thanks dat jullie er allemaal waren (als jullie dit lezen:P)! Ook dit ging prima: geen probleem dus! Eenmaal terug dacht ik dat ze wat van die directional control zouden zeggen... Maar helemaal niet. Iedereen stak zijn duim op. Eenmaal tot stilstand gekomen deed ik de deur open en zei Lars: "Gijs, konings, als je ze zo op je 46 land haal je het ook!" Had misschien wel de beste landingen gemaakt van de hele klas op mijn S12! De meeste uren, maar daar krijg je dan wel wat voor terug!
Uitgestapt en mijn instructeur kwam lachend naar mij toe. Het moment was daar: mi
jn das werd afgeknipt! Onder luid applaus van de klas kwam iedereen me een handje schudden en werd ik toen op de schouders van Steven en Rufus richting de auto getild. Ik werd in de kofferbak gemieterd en richting ons appartementencomplex gereden. Het is tijdens solo namelijk traditie dat, na gevlogen te hebben, je de grond niet mag raken en regelrecht het zwembad in gegooid wordt. Zo gezegd zo gedaan. In de achterbak mijn ve
rhaal maar gedaan, schoenen uitgetrokken, riem afgedaan, pennen, telefoons uit mijn zak geleegd en toen door een zootje klasgenoten naar het zwembad getild. Vervolgens door 3 man bovenhands het zwembad in gemieterd en de nodige holdings gezwommen. (Een holding is een rondje dat je moet vliegen en bij het CAVV moeten wij dat dus zwemmen in de vijver/zwembad). Toen nog even genoten in het bubbelbad en was het tafereel voorbij! SOLO!! Wat een onwijs gevoel!
De solofilm is in de maak maar zal nog even op zich laten wachten! Bekijk verder de foto's en denk je in hoe mooi het is om in je eentje iets te kunnen! Hard work, but it's worth it!
Liefs Gijs
eindelijk is het dan zover, deze man is ook solo! Als laatste van klas 7-4 wist ik me eindelijk in mijn uppie dat vlie
gtuig in te begeven. De dag begon vroeg, had thuis mijn mass and balance en mijn meteo briefing in elkaar gezet en mij vervolgens samen met Eelco en Tim richting het vliegveld begeven. Tim die had zijn D19 die dag. Dat is je eerste navigatievluchtje en daar moet je heel veel voor voorbereiden. Hij vloog na mij. Eelco vloog tegelijk met mijn zijn D15. Eenmaal op school aangekomen de laatste dingetjes ingevuld en gewacht op mijn instructeur.Om 10 over 6 kwam mijn instructeur binnen en ik was voorbereid op een toets en een take-off tijd van anderhalf uur later. Ik moest immers nog een pre-solo test maken. Gek genoeg vroeg hij me of ik die andere pre-solo test, die ik hem had laten zijn voor mijn D10, bij me h
ad en keek die na, waarna ik hem kort briefde over het weer en waren we klaar om te gaan. Lekker!! Hij vertelde dat wanneer ik goed landde en ik goede beslissingen maakte, dat ik dan weg mocht. Voor het eerst gingen er natuurlijk allemaal dingen fout. De eerste comm-set van het betreffende vliegtuig werkt niet goed en dan moest ik zelf zien op te lossen. De run-up area stond zo vol dat ik niet wist waar ik heen moest en dat moest ik ook zelf maar even oplossen. Werd goed getest in ieder geval!Vervolgens twee full stop taxi-backs gemaakt met instructeur. Dit betekent dat je landt, vervolgens terugtaxied naar de baan en dan weer opstijgt. De laatste werd een full stop. De eerste landing was erg goed, de laatste twee iets minder. Ik zat een beetje te kutten met mijn voetens
tuur, waardoor het vliegtuig niet helemaal in de richting van de baan stond! OEPS! Ik was alweer bang dat ik niet solo gelaten werd... Zover was het gelukkig nog niet! Ik stopte bij mijn parkeerplek en ik moest mijn logboek erbij pakken. Hij zei dat hij door mijn directional control niet zo heel veel crosswind limiet kon geven - 5 knopen. Company Notams zeggen 7 knopen cross, dus een beetje raar. Verder limiteerde hij mij ook voor totale wind en tailwind, net zoals al zijn andere studenten. Andere instructeurs doen hier niet aan... Vraag me af of ik slechter vlieg. Zal wel niet. Al met al had ik door deze limitaties gisteren kunnen cancellen! Heel vervelend.Maar goed, de instructeur stapte in ieder geval uit en dat is toch wel een heerlijk gevoel. All by yourself!! Ik deed de deur dicht en daar gingen we! Eerst de ATIS (Automatic Terminal Information Service) uitgeluisterd, mijn checklisten gedaan en vervolgens naar de run-up getaxied. Daar mijn run-up gedaan en richting de baan getaxied! De taxibaan is best lang, dus heb hier al als een dolle zitten genieten! Wat een heerlijk gevoel! Vervolgens voor de baan Falcon Tower opgeroepen: "Falcon Tower, this is Archer 965WG, holding short RWY 4R, request close traffic, full-stop taxi-backs, student pilot, initial solo!" Ik mocht gaan, na het volgens mij nog een keer te herhalen! Daar gingen we dan de lucht in! Heerlijk!
Vervolgens 3 circuitjes gevlogen in mijn eentje. De eerste en laatste landing waren een beetje hetzelfde wat betreft directional control, niet helemaal lekker, maar de tweede was echt goed! Zachte landing, op de centreline en goeie directional control! Wat wil een mens nog meer? De circuitjes gingen ook prima, maar die had ik natuurlijk al tot in den treure geoefend. Soms vraag je je wel af of je niets vergeet, maar over het algemeen is dat toch niet het geval!
Na mijn derde landing teruggetaxied naar de ramp. Je ziet daar al je klasgenoten staan, filmend, foto's makend. Echt een heerlijk gevoel. Thanks dat jullie er allemaal waren (als jullie dit lezen:P)! Ook dit ging prima: geen probleem dus! Eenmaal terug dacht ik dat ze wat van die directional control zouden zeggen... Maar helemaal niet. Iedereen stak zijn duim op. Eenmaal tot stilstand gekomen deed ik de deur open en zei Lars: "Gijs, konings, als je ze zo op je 46 land haal je het ook!" Had misschien wel de beste landingen gemaakt van de hele klas op mijn S12! De meeste uren, maar daar krijg je dan wel wat voor terug!
Uitgestapt en mijn instructeur kwam lachend naar mij toe. Het moment was daar: mi
jn das werd afgeknipt! Onder luid applaus van de klas kwam iedereen me een handje schudden en werd ik toen op de schouders van Steven en Rufus richting de auto getild. Ik werd in de kofferbak gemieterd en richting ons appartementencomplex gereden. Het is tijdens solo namelijk traditie dat, na gevlogen te hebben, je de grond niet mag raken en regelrecht het zwembad in gegooid wordt. Zo gezegd zo gedaan. In de achterbak mijn ve
rhaal maar gedaan, schoenen uitgetrokken, riem afgedaan, pennen, telefoons uit mijn zak geleegd en toen door een zootje klasgenoten naar het zwembad getild. Vervolgens door 3 man bovenhands het zwembad in gemieterd en de nodige holdings gezwommen. (Een holding is een rondje dat je moet vliegen en bij het CAVV moeten wij dat dus zwemmen in de vijver/zwembad). Toen nog even genoten in het bubbelbad en was het tafereel voorbij! SOLO!! Wat een onwijs gevoel!De solofilm is in de maak maar zal nog even op zich laten wachten! Bekijk verder de foto's en denk je in hoe mooi het is om in je eentje iets te kunnen! Hard work, but it's worth it!
Liefs Gijs
maandag 20 oktober 2008
D11
Hallo Allemaal!
Aangezien het bericht van morgen waarschijnlijk langer wordt, maak ik deze wat korter. Het zwembad lonkt namelijk! Er lonkt eigenlijk van alles! Jamba Juice, die ik nog steeds niet gehad heb!! Maar goed, golfen met meneer Hoogerhuis was echt heel gaaf! Leuke ervaring, ga over een paar weken nog een keer spelen en ga ook een keer met de man van mevrouw Britt spelen. Mevrouw Britt doet de administratie op de KLS. Dus ja, golfen houdt in ieder geval je contacten open! Heerlijk spel toch...
Maar goed, we zijn hier om te vliegen. Vanochtend ging de wekker om kwart over 3!!!! Met een slapend hoofd onder de douche gestapt, fruit gegeten en hup naar school. De printer deed het natuurlijk niet, dus daar moest ik even op wachten. D11 is trouwens je eerste check waarop bepaald wordt of je solo mag! Na je D11 heb je volgens je syllabus 14 uur gevlogen. Ik zit op 23: 1 uur over mijn syllabus heen omdat ik wat gare vluchten gehad heb en nog eens 8 uur DX (extra uren). Oftewel, het was echt rete spannend, want mocht je hem niet halen... Niet aan denken en gek genoeg ging dat erg goed. Ben niet echt gespannen geweest. Was de hele tijd rustig en heb eigenlijk heerlijk gevlogen.
Ik had me dan ook echt ziekelijk voorbereid wat resulteerde in S+ (S = standard en S+ is iedereen heel erg tevreden mee, S is goed en S- is balen) voor technical knowledge en memory items. Die oral van tevoren zat wel goed dus! Nu alleen nog vliegen. Vliegen was 's ochtends, dus eitje! Gaan met die hap. Ik kreeg nog een S+ op entering en leaving the traffic pattern. Procedures waren goed! Soms nog wat sloppy met hoogte en 1 landing was wat hard. Beetje jammer, net te hoog geflaird waardoor de energie uit het vliegtuig liep en ik wat hard op de baan kwam. Kan gebeuren. De volgende landing vervolgens weer S+ gevlogen, dus daar was de instructeur erg tevreden mee. Mooie S op mijn formulier met aantekening dat mijn 2de landing erg goed was!
De instructeur zei dat die DXen mij erg goed hadden gedaan, dat ik mijn solo's goed ging gebruiken en dat ik misschien zelfs wel wat voorlig. Mag ook wel na die uren, maar dan zijn ze dus niet alleen maar extra geweest! Nu doorgaan en mijn best doen. Morgen nog een pre-solo test inkoppen, want leren ben ik nog niet verleerd (die test hoeft trouwens niemand te doen, behalve de studenten van mijn instructeur... Vind ik één van de goeie puntjes van meneer Sundby. Ik heb er geen last van en het zorgt ervoor dat je er nog een keer voor gaat zitten! Je moet het toch weten!!).
Maaar in andere woorden. Ik ben helemaal happy, heb weer alle energie, alle zin en alle motivatie die een mens maar hebben kan. In andere woorden, het gaat helemaal goedkomen!! Lekker vliegen en morgen mijn eerste solo! Dan meer!
Liefs Gijs
Aangezien het bericht van morgen waarschijnlijk langer wordt, maak ik deze wat korter. Het zwembad lonkt namelijk! Er lonkt eigenlijk van alles! Jamba Juice, die ik nog steeds niet gehad heb!! Maar goed, golfen met meneer Hoogerhuis was echt heel gaaf! Leuke ervaring, ga over een paar weken nog een keer spelen en ga ook een keer met de man van mevrouw Britt spelen. Mevrouw Britt doet de administratie op de KLS. Dus ja, golfen houdt in ieder geval je contacten open! Heerlijk spel toch...
Maar goed, we zijn hier om te vliegen. Vanochtend ging de wekker om kwart over 3!!!! Met een slapend hoofd onder de douche gestapt, fruit gegeten en hup naar school. De printer deed het natuurlijk niet, dus daar moest ik even op wachten. D11 is trouwens je eerste check waarop bepaald wordt of je solo mag! Na je D11 heb je volgens je syllabus 14 uur gevlogen. Ik zit op 23: 1 uur over mijn syllabus heen omdat ik wat gare vluchten gehad heb en nog eens 8 uur DX (extra uren). Oftewel, het was echt rete spannend, want mocht je hem niet halen... Niet aan denken en gek genoeg ging dat erg goed. Ben niet echt gespannen geweest. Was de hele tijd rustig en heb eigenlijk heerlijk gevlogen.
Ik had me dan ook echt ziekelijk voorbereid wat resulteerde in S+ (S = standard en S+ is iedereen heel erg tevreden mee, S is goed en S- is balen) voor technical knowledge en memory items. Die oral van tevoren zat wel goed dus! Nu alleen nog vliegen. Vliegen was 's ochtends, dus eitje! Gaan met die hap. Ik kreeg nog een S+ op entering en leaving the traffic pattern. Procedures waren goed! Soms nog wat sloppy met hoogte en 1 landing was wat hard. Beetje jammer, net te hoog geflaird waardoor de energie uit het vliegtuig liep en ik wat hard op de baan kwam. Kan gebeuren. De volgende landing vervolgens weer S+ gevlogen, dus daar was de instructeur erg tevreden mee. Mooie S op mijn formulier met aantekening dat mijn 2de landing erg goed was!
De instructeur zei dat die DXen mij erg goed hadden gedaan, dat ik mijn solo's goed ging gebruiken en dat ik misschien zelfs wel wat voorlig. Mag ook wel na die uren, maar dan zijn ze dus niet alleen maar extra geweest! Nu doorgaan en mijn best doen. Morgen nog een pre-solo test inkoppen, want leren ben ik nog niet verleerd (die test hoeft trouwens niemand te doen, behalve de studenten van mijn instructeur... Vind ik één van de goeie puntjes van meneer Sundby. Ik heb er geen last van en het zorgt ervoor dat je er nog een keer voor gaat zitten! Je moet het toch weten!!).
Maaar in andere woorden. Ik ben helemaal happy, heb weer alle energie, alle zin en alle motivatie die een mens maar hebben kan. In andere woorden, het gaat helemaal goedkomen!! Lekker vliegen en morgen mijn eerste solo! Dan meer!
Liefs Gijs
zondag 19 oktober 2008
DX, DX
Hallo allemaal,
op sommige momenten lijkt er geen eind aan te komen. Vorige week gecancelled op dinsdag, vervolgens op woensdag weer gecancelled. Zo was de halve week voorbij en nog niets gevlogen. Zo kom je natuurlijk nooit in je ritme en gaat vliegen ook minder goed. Donderdag middag nog een DX vliegen om te kijken of de landingen en de approaches beter zouden worden. Eenmaal klaar met alle voorbereidingen, briefings etc., liep ik naar de kist toe en zag ik tot mijn verbazing dat iemand mijn kist meenam. Ik was de sleutels vergeten, dus ik weer naar boven, sleutels opgehaald. Het bleek dat maintenance die kist op dat moment ook moest hebben en dat we met een probleem zaten. Gelukkig mochten we voor deze keer de kist meenemen, want anders duurt het natuurlijk eeuwig voordat je het leert.
De DX ging een stuk beter dan de vluchten daarvoor. De approaches waren goed, de circuitjes, R/T en alles naast de landingen waren gewoon goed genoeg om door te gaan. De landingen waren zoals altijd close. Oftewel, nog een klein DXje vliegen de volgende dag. Vrijdag stond ik er weer wat vroeger op, rond een uur of 10. 's Ochtends toen de wekker ging helemaal geen zin om te vliegen, alle zin bij elkaar geraapt en mij toch richting school begeven. De wind was hard, maar wel op de baan. Wat dit inhoud is dat je grondsnelheid lager is met de benodigde vliegsnelheid op final en dat het net wat makkelijker landen is! Of in ieder geval, dat gevoel kreeg ik. Directional control miste soms nog een beetje, maar de laatste paar landingen was dat ook goed! De laatste landing was as good as I could have made it en mijn instructeur ging dan ook uit zn dag. "Yes GHijs! YES!" en gaf me een schouderklopje. Eindelijk een keer een vlucht die ging zoals het moest.
Dus in alle vreugde mag ik mijn check gaan vliegen. De instructeur wilde mij er op zaterdag op hebben zodat ik niet te lang hoefde te wachten voor mijn D11. Maar onder het motto, het kan in Amerika, stond ik er natuurlijk niet op! Dus nu is het hopen dat ik er maandag opsta en anders ga ik wel even rondmailen hoe het allemaal zit. Nu zit de spanning er dus goed in, leer ik als een dolle en heb ik eigenlijk meer zin in maandagmiddag dan maandagmorgen! Maar goed, no input, no output, dus we gaan ervoor. Het volgende bericht is het natuurlijk halen van mijn check morgen en vervolgens mijn solo... Zou het er eindelijk van komen...?
Nu eerst vanmiddag golfen met meneer Hoogerhuis. De oude training manager hier in Amerika. Ik word om 2 uur opgehaald en gaan we richting Painted Mountain Golf Course. Ben Benieuwd! Tot snel!
Liefs Gijs
op sommige momenten lijkt er geen eind aan te komen. Vorige week gecancelled op dinsdag, vervolgens op woensdag weer gecancelled. Zo was de halve week voorbij en nog niets gevlogen. Zo kom je natuurlijk nooit in je ritme en gaat vliegen ook minder goed. Donderdag middag nog een DX vliegen om te kijken of de landingen en de approaches beter zouden worden. Eenmaal klaar met alle voorbereidingen, briefings etc., liep ik naar de kist toe en zag ik tot mijn verbazing dat iemand mijn kist meenam. Ik was de sleutels vergeten, dus ik weer naar boven, sleutels opgehaald. Het bleek dat maintenance die kist op dat moment ook moest hebben en dat we met een probleem zaten. Gelukkig mochten we voor deze keer de kist meenemen, want anders duurt het natuurlijk eeuwig voordat je het leert.
De DX ging een stuk beter dan de vluchten daarvoor. De approaches waren goed, de circuitjes, R/T en alles naast de landingen waren gewoon goed genoeg om door te gaan. De landingen waren zoals altijd close. Oftewel, nog een klein DXje vliegen de volgende dag. Vrijdag stond ik er weer wat vroeger op, rond een uur of 10. 's Ochtends toen de wekker ging helemaal geen zin om te vliegen, alle zin bij elkaar geraapt en mij toch richting school begeven. De wind was hard, maar wel op de baan. Wat dit inhoud is dat je grondsnelheid lager is met de benodigde vliegsnelheid op final en dat het net wat makkelijker landen is! Of in ieder geval, dat gevoel kreeg ik. Directional control miste soms nog een beetje, maar de laatste paar landingen was dat ook goed! De laatste landing was as good as I could have made it en mijn instructeur ging dan ook uit zn dag. "Yes GHijs! YES!" en gaf me een schouderklopje. Eindelijk een keer een vlucht die ging zoals het moest.
Dus in alle vreugde mag ik mijn check gaan vliegen. De instructeur wilde mij er op zaterdag op hebben zodat ik niet te lang hoefde te wachten voor mijn D11. Maar onder het motto, het kan in Amerika, stond ik er natuurlijk niet op! Dus nu is het hopen dat ik er maandag opsta en anders ga ik wel even rondmailen hoe het allemaal zit. Nu zit de spanning er dus goed in, leer ik als een dolle en heb ik eigenlijk meer zin in maandagmiddag dan maandagmorgen! Maar goed, no input, no output, dus we gaan ervoor. Het volgende bericht is het natuurlijk halen van mijn check morgen en vervolgens mijn solo... Zou het er eindelijk van komen...?
Nu eerst vanmiddag golfen met meneer Hoogerhuis. De oude training manager hier in Amerika. Ik word om 2 uur opgehaald en gaan we richting Painted Mountain Golf Course. Ben Benieuwd! Tot snel!
Liefs Gijs
dinsdag 14 oktober 2008
VEGAS!!!
Tussen de vluchten door moeten er leuke dingen gedaan worden, anders verspil je je mogelijkheden i
n de States. We willen naar San Diego, LA, San Fransisco als het mogelijk is, Grand Canyon, Monument Valley en Yosimite National Park (eigenlijk pretty much waar Bassie en Adriaan ook geweest zijn!). Dit weekend was het tijd voor onze eerste roadtrip: Op naar Las Vegas! Ik had net gevlogen, met mijn ouders gebeld en toen was het meteen druk druk druk. Kleren in een tas gemieterd, toiletspullen en gaan! Prompt mijn rijbewijs en paspoort vergeten, dus heb lekker achterin kunnen zitten.
De weg naar Vegas is een 6 uur lange woestijn zonder iets boeiends rechts of links. Je komt weliswaar door een joshua tree forest, maar das niet zo heel mooi en kale bergen zijn onderhand al lang niet speciaal meer! Na zo'n 5 uur en 270 mile rijden kwamen we aan bij de Hooverdam. Dit is een gigantische dam, gemaakt tussen 1931 en 1935 (of zoiets). Hier onze ogen uitgekeken en wat fotos gemaakt. De dam is nog veel dieper dan op de foto!
Na een tijdje rondgekeken te hebben reden we verder. We hadden van klasgenootjes al gehoord dat je op een gegeven moment om een berg heen rijdt en dat je Vegas vervolgens kunt zien liggen. En ja hoor! Weg was de berg en daar lag het! Nog zo'n 20 km ver, maar de adrenaline begon te stromen! Wat een heerlijk gevoel. Je kon de strip zien liggen (de strip is dat gebied met alle mooie casinos en dingen. Verder is er in Vegas niet zoveel) en de Stratosphere, de grote toren, stond te st
ralen in het zonlicht! Hier heb ik geen foto's van helaas, omdat mijn camera niet goed genoeg is...
Doorgereden en uiteindelijk op Boulevard Las Vegas aangekomen. Je denkt al bij jezelf: "Dus dit zie je altijd in die films!!" The Mirage, The Bellagio, Planet Hollywood (hier zater wij via een briljante internet site. Je kunt hier op aangeven hoeveel sterren en dan weet je niet waar je terechtkomt, wat het goedkoper maakt! Oftewel, voor 40 dollar 1 nachtje in één van de meest luxe hotels in Vegas geslapen! PRIMA!), The Venetian en nog veel meer moois! Wat een thrill om hier doorheen te mogen rijden! Ik kreeg steeds meer zin in de avond, want dan werd het natuurlijk pas echt prachtig!
Eenmaal in ons hotel aangekomen en GRATIS geparkeerd (je kunt over
al gratis parkeren... das een hele vooruitgang met Nederland), gingen we inchecken. Het begon al een beetje donker te worden! Wat een prachtig gezicht. Hier een foto van een deel van het casino. Tijdens het inchecken hebben we meteen kaartjes gekocht voor 'Stomp Out Loud'. Dit is één van de best verkopende shows in Vegas, hebben opgetreden tijdens oscars, tijdens America's got talent, bij het Witte Huis en volgens mij ook voor de koningin. Je kunt filmpjes zien op 
YouTube (klik hier), zodat je in ieder geval een beetje een idee hebt. Het is een show waarin een groep van ommenabij 25 man, die met alledaagse dingen muziek maken. Van hun handen tot sleutels en van bezems tot pannen. Het klinkt in ieder geval heel erg gaaf! Verder zat er ook nog redelijk wat humor in, mochten we meeklappen (jahaaa!) en was het dus gewoon een hele mooie voorstelling! We stonden net over half 9 weer buiten en toen lach Vegas natuurlijk voor ons open!
Where do you go in Vegas? Wel, wij wisten het ook niet. Voor ons was de bekenste plek het Bellagio, omdat Ocean's Eleven zich daar afspeelt. De Bellagio heeft een fontijnenshow, 4 keer per uur en het leek ons een mooi begin! Dit is wel een mooi stukje van de video. Zoals je hoort zijn er ook Amerikanen die alleen maar lopen te zeiken dat ze nat worden, in plaats van genieten...! Misschien moeten die eens een keer beginnen aan een vliegopleiding, dan hoor ik ze daarna nog wel een keer!
Onwijs vet die fontijnen dus! Hebben we even van genoten. Jammer alleen dat het wel onwijs koud was. Ik had geen vest bij me, dus liep wel een beetje te vernikkelen.
Vervolgens zijn we bij elk casino naar binnen geweest. We hebben voor een uur of 4 alleen maar rondgebanjerd. Rondgekeken, genoten van de sfeer, we hebben nog wat gegeten. Al met al, een heerlijke tijd. We hoeften niks, deden niks, niemand had last van ons en wij hadden last van niemand. Er was alleen 1 probleem: we waren nog geen 21. Dat betekent niet gokken, geen alcohol, maar veel erger nog, we mochten niet in het casino in een barretje zitten. Eelco en ik wilden nog even een cola'tje gaan drinken, vroegen ze onze ID!!! Voor een cola!!! You cannot sit here... Bla Bla Bla. Dan niet hoor! En weg waren we weer. Lekker naar onze kamer in onze oversized bedden, die ik dan wel weer met Sven moest delen. Maar dat was natuurlijk helemaal geen probleem!
De volgende dag weer redelijk vroeg op, want er moesten nog leuke dingen gedaan worden. We hadden een Spa, Fitness ruimte, zwembad... Nou, het ging allemaal niet door! Je moest er dikke poen voor betalen en het zwembad was veeeel te koud. Jammer dus! We hebben vervolgens snel wat gegeten en zijn toen naar de Stratosphere gesneld. De grote toren die een prachtig uitzicht 
over de stad verschaft. Zoveel was er ook niet te zien, maar toch gaaf om daar te staan. Kwam toch een klein beetje hoogtevrees om de hoek kijken... Gelukkig hebben we daar met vliegen geen last van! Na de stratosphere beklommen te hebben (met de lift) zijn we naar huis gereden. Dik in de file gestaan bij de Hooverdam en we hebben er uiteindelijk 6,5 uur over gedaan. Terug door de eindeloze woestijn.
Maar, al met al echt een briljant schouwspel, een heerlijke sfeer en zeker een plek waar ik terug ga komen als ik 21 ben en klaar met de opleiding! Eerst vliegen! Tot later!
Liefs Gijs
n de States. We willen naar San Diego, LA, San Fransisco als het mogelijk is, Grand Canyon, Monument Valley en Yosimite National Park (eigenlijk pretty much waar Bassie en Adriaan ook geweest zijn!). Dit weekend was het tijd voor onze eerste roadtrip: Op naar Las Vegas! Ik had net gevlogen, met mijn ouders gebeld en toen was het meteen druk druk druk. Kleren in een tas gemieterd, toiletspullen en gaan! Prompt mijn rijbewijs en paspoort vergeten, dus heb lekker achterin kunnen zitten.
De weg naar Vegas is een 6 uur lange woestijn zonder iets boeiends rechts of links. Je komt weliswaar door een joshua tree forest, maar das niet zo heel mooi en kale bergen zijn onderhand al lang niet speciaal meer! Na zo'n 5 uur en 270 mile rijden kwamen we aan bij de Hooverdam. Dit is een gigantische dam, gemaakt tussen 1931 en 1935 (of zoiets). Hier onze ogen uitgekeken en wat fotos gemaakt. De dam is nog veel dieper dan op de foto!
Na een tijdje rondgekeken te hebben reden we verder. We hadden van klasgenootjes al gehoord dat je op een gegeven moment om een berg heen rijdt en dat je Vegas vervolgens kunt zien liggen. En ja hoor! Weg was de berg en daar lag het! Nog zo'n 20 km ver, maar de adrenaline begon te stromen! Wat een heerlijk gevoel. Je kon de strip zien liggen (de strip is dat gebied met alle mooie casinos en dingen. Verder is er in Vegas niet zoveel) en de Stratosphere, de grote toren, stond te st
ralen in het zonlicht! Hier heb ik geen foto's van helaas, omdat mijn camera niet goed genoeg is...Doorgereden en uiteindelijk op Boulevard Las Vegas aangekomen. Je denkt al bij jezelf: "Dus dit zie je altijd in die films!!" The Mirage, The Bellagio, Planet Hollywood (hier zater wij via een briljante internet site. Je kunt hier op aangeven hoeveel sterren en dan weet je niet waar je terechtkomt, wat het goedkoper maakt! Oftewel, voor 40 dollar 1 nachtje in één van de meest luxe hotels in Vegas geslapen! PRIMA!), The Venetian en nog veel meer moois! Wat een thrill om hier doorheen te mogen rijden! Ik kreeg steeds meer zin in de avond, want dan werd het natuurlijk pas echt prachtig!
Eenmaal in ons hotel aangekomen en GRATIS geparkeerd (je kunt over
al gratis parkeren... das een hele vooruitgang met Nederland), gingen we inchecken. Het begon al een beetje donker te worden! Wat een prachtig gezicht. Hier een foto van een deel van het casino. Tijdens het inchecken hebben we meteen kaartjes gekocht voor 'Stomp Out Loud'. Dit is één van de best verkopende shows in Vegas, hebben opgetreden tijdens oscars, tijdens America's got talent, bij het Witte Huis en volgens mij ook voor de koningin. Je kunt filmpjes zien op 
YouTube (klik hier), zodat je in ieder geval een beetje een idee hebt. Het is een show waarin een groep van ommenabij 25 man, die met alledaagse dingen muziek maken. Van hun handen tot sleutels en van bezems tot pannen. Het klinkt in ieder geval heel erg gaaf! Verder zat er ook nog redelijk wat humor in, mochten we meeklappen (jahaaa!) en was het dus gewoon een hele mooie voorstelling! We stonden net over half 9 weer buiten en toen lach Vegas natuurlijk voor ons open!Where do you go in Vegas? Wel, wij wisten het ook niet. Voor ons was de bekenste plek het Bellagio, omdat Ocean's Eleven zich daar afspeelt. De Bellagio heeft een fontijnenshow, 4 keer per uur en het leek ons een mooi begin! Dit is wel een mooi stukje van de video. Zoals je hoort zijn er ook Amerikanen die alleen maar lopen te zeiken dat ze nat worden, in plaats van genieten...! Misschien moeten die eens een keer beginnen aan een vliegopleiding, dan hoor ik ze daarna nog wel een keer!
Onwijs vet die fontijnen dus! Hebben we even van genoten. Jammer alleen dat het wel onwijs koud was. Ik had geen vest bij me, dus liep wel een beetje te vernikkelen.
Vervolgens zijn we bij elk casino naar binnen geweest. We hebben voor een uur of 4 alleen maar rondgebanjerd. Rondgekeken, genoten van de sfeer, we hebben nog wat gegeten. Al met al, een heerlijke tijd. We hoeften niks, deden niks, niemand had last van ons en wij hadden last van niemand. Er was alleen 1 probleem: we waren nog geen 21. Dat betekent niet gokken, geen alcohol, maar veel erger nog, we mochten niet in het casino in een barretje zitten. Eelco en ik wilden nog even een cola'tje gaan drinken, vroegen ze onze ID!!! Voor een cola!!! You cannot sit here... Bla Bla Bla. Dan niet hoor! En weg waren we weer. Lekker naar onze kamer in onze oversized bedden, die ik dan wel weer met Sven moest delen. Maar dat was natuurlijk helemaal geen probleem!
De volgende dag weer redelijk vroeg op, want er moesten nog leuke dingen gedaan worden. We hadden een Spa, Fitness ruimte, zwembad... Nou, het ging allemaal niet door! Je moest er dikke poen voor betalen en het zwembad was veeeel te koud. Jammer dus! We hebben vervolgens snel wat gegeten en zijn toen naar de Stratosphere gesneld. De grote toren die een prachtig uitzicht 
over de stad verschaft. Zoveel was er ook niet te zien, maar toch gaaf om daar te staan. Kwam toch een klein beetje hoogtevrees om de hoek kijken... Gelukkig hebben we daar met vliegen geen last van! Na de stratosphere beklommen te hebben (met de lift) zijn we naar huis gereden. Dik in de file gestaan bij de Hooverdam en we hebben er uiteindelijk 6,5 uur over gedaan. Terug door de eindeloze woestijn.Maar, al met al echt een briljant schouwspel, een heerlijke sfeer en zeker een plek waar ik terug ga komen als ik 21 ben en klaar met de opleiding! Eerst vliegen! Tot later!
Liefs Gijs
D10...
Hallo mensen,
mijn D10 stond in eerste instantie gepland voor vrijdag, maar door weer en wind besloten om niet te gaan vliegen. Immers, wanneer het hard waait en het buiten de limieten van solisten is, zou ik het op mijn D10 ook niet hoeven kunnen. Onderhand kan ik wel snel een meteobriefing maken en een mass and balance in elkaar flansen, want dat doe ik bij het leven...
De volgende dag weer met goede hoop naar school. En ja hoor, het weer was weer bagger, maar wel binnen de limieten. Ik wil ook geen mietje zijn... binnen limieten is binnen limieten, dus gaan met je bek! Dus ik naar de kist. De wind voelde al harder aan dan in de ATIS (Automatic Terminal Information Service) werd aangegeven, maar gewoon gaan... Beetje wind is ook niet erg. Onderhand op downwind aangekomen (zie uitleg circuitjes), had ik een groundspeed van 115 knopen, terwijl ik gewoon 80 kts vloog. Dan gaan de circuitjes er ineens heel anders uitzien! Ik had gewoon een tailwind van 35 knopen, wat net binnen limieten is. De ATIS gaf een wind van 12!!! Dus jah, ik deed mn best, maar mijn magere ervaring hielp mij niet in dit geval. Het ging allemaal niet lekker, oftewel, DXjes zijn nog niet afgelopen.
De approach was niet echt stabilised, richtingscontrol tijdens crosswind is niet goed en mn flare is te weinig. Die drie dingen zijn gaar, de rest prima... Er moet dus nog hard aan gewerkt worden! Vandaag weer naar school toe, alles gemaakt, hoor je achter je: "KDOR". Je voelt de bui al hangen. "I need to cancel your flight. Your instructor has delayed the flights too much." Ik mijn cancellation form invullen en ik kon weer naar huis! LEKKKER DAN!!! Zo duurt dit echt eeuwen. Ik denk dat ik volgend jaar met kerst weer thuis ben. Evi kan onderhand lezen en schrijven, mijn zusje heeft haar diploma en mijn papa speelt onderhand beter golf dan ik! Wat doen we eraan? Geen idee, genieten van het weer hier, beetje golfen en, ja ja: ROADTRIPS!!!
Volgend bericht ga ik nu typen, hoewel jullie wel eerst dat bericht zullen lezen omdat het bovenaan staat. Wat doe je daar aan? Ook weinig! Kusjes thuis!
Gijs
mijn D10 stond in eerste instantie gepland voor vrijdag, maar door weer en wind besloten om niet te gaan vliegen. Immers, wanneer het hard waait en het buiten de limieten van solisten is, zou ik het op mijn D10 ook niet hoeven kunnen. Onderhand kan ik wel snel een meteobriefing maken en een mass and balance in elkaar flansen, want dat doe ik bij het leven...
De volgende dag weer met goede hoop naar school. En ja hoor, het weer was weer bagger, maar wel binnen de limieten. Ik wil ook geen mietje zijn... binnen limieten is binnen limieten, dus gaan met je bek! Dus ik naar de kist. De wind voelde al harder aan dan in de ATIS (Automatic Terminal Information Service) werd aangegeven, maar gewoon gaan... Beetje wind is ook niet erg. Onderhand op downwind aangekomen (zie uitleg circuitjes), had ik een groundspeed van 115 knopen, terwijl ik gewoon 80 kts vloog. Dan gaan de circuitjes er ineens heel anders uitzien! Ik had gewoon een tailwind van 35 knopen, wat net binnen limieten is. De ATIS gaf een wind van 12!!! Dus jah, ik deed mn best, maar mijn magere ervaring hielp mij niet in dit geval. Het ging allemaal niet lekker, oftewel, DXjes zijn nog niet afgelopen.
De approach was niet echt stabilised, richtingscontrol tijdens crosswind is niet goed en mn flare is te weinig. Die drie dingen zijn gaar, de rest prima... Er moet dus nog hard aan gewerkt worden! Vandaag weer naar school toe, alles gemaakt, hoor je achter je: "KDOR". Je voelt de bui al hangen. "I need to cancel your flight. Your instructor has delayed the flights too much." Ik mijn cancellation form invullen en ik kon weer naar huis! LEKKKER DAN!!! Zo duurt dit echt eeuwen. Ik denk dat ik volgend jaar met kerst weer thuis ben. Evi kan onderhand lezen en schrijven, mijn zusje heeft haar diploma en mijn papa speelt onderhand beter golf dan ik! Wat doen we eraan? Geen idee, genieten van het weer hier, beetje golfen en, ja ja: ROADTRIPS!!!
Volgend bericht ga ik nu typen, hoewel jullie wel eerst dat bericht zullen lezen omdat het bovenaan staat. Wat doe je daar aan? Ook weinig! Kusjes thuis!
Gijs
donderdag 9 oktober 2008
DX
Hello Again!
Nou, ik maakte mezelf geen zorgen, wat ertoe leidde dat ik de hele nacht bijna wakker lag en had lopen piekeren. Nog een dx en het vliegen gaat al niet lekker... Het moest beter en je praat jezelf er doorheen, maar toch ben je een beetje down. Wat als ik NU nog een dx moet vliegen? Wat als als als... Er moet natuurlijk geen als zijn, maar uit ervaring is het in de praktijk een stuk lastiger!
Gisteravond foto's zitten kijken en de blog van Sanne-Fleur in Amerika gelezen. Heel erg gaaf en zie bij haar het zelfde verhaal! Wat ik natuurlijk al wist, maar toch erg grappig nu je jezelf steeds beter kunt identificeren. Het allermooiste vond ik het feit dat Sanne-Fleur haar solo had op de N4145D (de drama kist tegenwoordig), waar ik nou TOEVALLIG voor vandaag ook op gepland stond! Nou, dat was natuurlijk een teken, dat kon niet missen. San, je bent geweldig!! Dus ik met een warm gevoel van binnen naar school toe, alles gepland, nog even staan kijken bij de solo van mn roomy (GEFELI EELCO!!:D) en toen konden we gaan. Eerst even gelachen met mijn instructeur over zijn huis, huisdieren en de normale koetjes en kalfjes en vervolgens gaan vliegen.
Het vliegen ging een stuk beter dan vorige keer. Heb geen domme fouten gemaakt, de snelheid op final was beter, de flare was beter, directional control was beter... Alles was gewoon beter. Ik ben er nog niet, maar het gevoel na deze vlucht is wel weer zo'n stuk beter dan de vorige! Bij de debriefing gaf mijn instructeur zo als gewoonlijk wel de dingen aan die verkeerd waren en ECHT nog beter moeten, maar ik mag morgen wel mijn D10 vliegen. Hij gaat morgen helemaal niks zeggen en ik moet het dan goed doen! Ik ga vanmiddag als een dolle chairflyen, lekker thuis eten, vroeg naar bed en morgenvroeg heel goed mijn D10 vliegen. Het moet allemaal kunnen, ik heb het plaatje nu eindelijk goed in mijn hoofd, dus vandaag een hoop vooruit gegaan. Morgen bikkelen en gewoon zonder gezeik die kist aan de grond. Sluit niet uit dat ik nog een DX moet vliegen, maar dat zien we dan wel!
Komt helemaal goed allemaal! Gewoon keihard werken en er dan staan. Makes it better in the end!:D Laat snel weten hoe mijn D10 gegaan is! Dag Dag......
Nou, ik maakte mezelf geen zorgen, wat ertoe leidde dat ik de hele nacht bijna wakker lag en had lopen piekeren. Nog een dx en het vliegen gaat al niet lekker... Het moest beter en je praat jezelf er doorheen, maar toch ben je een beetje down. Wat als ik NU nog een dx moet vliegen? Wat als als als... Er moet natuurlijk geen als zijn, maar uit ervaring is het in de praktijk een stuk lastiger!
Gisteravond foto's zitten kijken en de blog van Sanne-Fleur in Amerika gelezen. Heel erg gaaf en zie bij haar het zelfde verhaal! Wat ik natuurlijk al wist, maar toch erg grappig nu je jezelf steeds beter kunt identificeren. Het allermooiste vond ik het feit dat Sanne-Fleur haar solo had op de N4145D (de drama kist tegenwoordig), waar ik nou TOEVALLIG voor vandaag ook op gepland stond! Nou, dat was natuurlijk een teken, dat kon niet missen. San, je bent geweldig!! Dus ik met een warm gevoel van binnen naar school toe, alles gepland, nog even staan kijken bij de solo van mn roomy (GEFELI EELCO!!:D) en toen konden we gaan. Eerst even gelachen met mijn instructeur over zijn huis, huisdieren en de normale koetjes en kalfjes en vervolgens gaan vliegen.
Het vliegen ging een stuk beter dan vorige keer. Heb geen domme fouten gemaakt, de snelheid op final was beter, de flare was beter, directional control was beter... Alles was gewoon beter. Ik ben er nog niet, maar het gevoel na deze vlucht is wel weer zo'n stuk beter dan de vorige! Bij de debriefing gaf mijn instructeur zo als gewoonlijk wel de dingen aan die verkeerd waren en ECHT nog beter moeten, maar ik mag morgen wel mijn D10 vliegen. Hij gaat morgen helemaal niks zeggen en ik moet het dan goed doen! Ik ga vanmiddag als een dolle chairflyen, lekker thuis eten, vroeg naar bed en morgenvroeg heel goed mijn D10 vliegen. Het moet allemaal kunnen, ik heb het plaatje nu eindelijk goed in mijn hoofd, dus vandaag een hoop vooruit gegaan. Morgen bikkelen en gewoon zonder gezeik die kist aan de grond. Sluit niet uit dat ik nog een DX moet vliegen, maar dat zien we dan wel!
Komt helemaal goed allemaal! Gewoon keihard werken en er dan staan. Makes it better in the end!:D Laat snel weten hoe mijn D10 gegaan is! Dag Dag......
woensdag 8 oktober 2008
D09,DX,DX,DX
Haaaaaaa,
voor degene die zich al zorgen begonnen te maken: ik leef nog! Heb niet zo heel veel boeiends meegemaakt laatste dagen, vandaar nu pas een berichtje. Het is ook dat het leuk is om te vertellen dat alles goed gaat, dat je heerlijk aan het genieten bent bij het zwembad of dat je leuke road trips gemaakt heb, wat op dit moment ook niet het geval is!
D09 ging op zich aardig, het enige probleem was het laatste stukje van de landing: de flare. Op zo'n 20 voet boven de RWY trek je je gas dicht en verlaag je je daalsnelheid door je neus omhoog te trekken. Je wilt zo'n voet boven de RWY vliegen en omdat je snelheid langzaam terugloopt kom je geleidelijk, terwijl je steeds meer aan je stuurknuppel trekt en je je neus naar de 'landing attitude' brengt, op de grond neer. Theoretisch heb ik het hele plaatje in mn hoofd, maar doen ho maar.... Jullie geloven me vast als ik zeg dat het superfrustrerend is als je iets ten eerste heel graag wilt, ten tweede er hard voor werkt maar dan toch elke keer niet lukt. Op dit moment moet ik 1 dollar betalen voor elke flat landing die ik maak. Ik sta nog op 0 dollar, maar hoe ik dat voor elkaar gekregen heb is mij een raadsel!
Ik heb onderhand, zoals in de naam staat, al 3 DXen gevlogen, wat neer komt op 4 uur. Dat betekent, simpel gezegd, dat ik op de helft van mn uren zit wat VFR betreft en ik dus keihard aan het opklooten ben! Wat doe je er aan? Niks! Heb met golf genoeg tegenslag gehad, maar dit is toch anders. Het is echt heeeeel irritant. Maar goed, karaktervormend, belangrijk in de reis naar captaincy, de weg naar succes is lang, incasseren, incasseren, incasseren! Verder voel je je niet top, maar erg veel druk voel ik niet. Je weet van tevoren dat sommigen snel leren, anderen minder snel en niet iedereen kan het in een keer. Anders zaten we wel op de perfect drill baangerantie academy!
Gelukkig zijn er wel veel die heel goed gaan. Timmetje ging vandaag solo en kwam stralend uit het vliegtuig! Jasper en Kasper waren ook gelukkig met hun solo vandaag, Eelco heeft na wat tegenslag zijn D11 gehaald en is ook erg blij! Zo zijn 9 mensen al solo of gaan morgen solo. De andere 6 zijn nog even in afwachting! We hebben hier onderhand nieuwe motto's: Zonder DX ben je niks! Dus das wel erg gaaf! En wat het ook is: Als je het eenmaal kan ga je als een dolle... Het gaat allemaal nog niet super, maar straks vlieg ik als een dolle en word ik gewoon een goeie vlieger!
So that's what is happening wat vliegen betreft! Verder zijn we gisteravond meegenomen naar een etentje van een vrouw, Vicky genaamd. Zij is gezagvoerder 737 bij SouthWest Airlines. Wat een briljant mens is dat! Zij nodigt om de zoveel tijd mensen uit en sinds 2004 komen er ook klsers. In 2004 had een groep een auto van haar gekocht en toen zijn ze blijkbaar een keer blijven eten. Vervolgens nog een keer teruggekomen en mensen meegenomen. Dit gebeurt nou al 4 jaar lang en ze heeft een muur vol met alle nederlandse mensen die bij haar zijn geweest. Wij (Tim en ik) zijn nu weer de eerste van de nieuwe groep en mogen voor de volgende keer weer wat mensen meenemen!
We kwamen daar wat laat aan, maar dat kon niemand wat schelen! Leuke mensen, een flight attendant met een instrument rating, vliegers en een paar die kennisen waren en het prachtig vonden om gevlogen te worden. Er was dus genoeg om over te praten! Verder ook nog de schoonmoeder van vicky, al 90 jaar en kwiek als maar zijn kan... En, op 20 maart jarig! Het schiep een band zullen we maar zeggen! Vicky vroeg al erg snel of er nog familie langskwam en dan moesten we zeker weer bij haar komen eten. Toen ik zei dat mama eind November langs zou komen begon ze te springen en over Thanksgiving te praten! Dus mam, we zijn uitgenodigd!
Het was in ieder geval een prachtige avond met erg leuke mensen en we moesten snel weer terugkomen! Nu ga ik nog ff golfen, ff rusten, chairflyen en morgen weer met goede moed de kist in! Het volgende bericht wordt ongetwijfeld weer overtreffend positief! Tot dan!
voor degene die zich al zorgen begonnen te maken: ik leef nog! Heb niet zo heel veel boeiends meegemaakt laatste dagen, vandaar nu pas een berichtje. Het is ook dat het leuk is om te vertellen dat alles goed gaat, dat je heerlijk aan het genieten bent bij het zwembad of dat je leuke road trips gemaakt heb, wat op dit moment ook niet het geval is!
D09 ging op zich aardig, het enige probleem was het laatste stukje van de landing: de flare. Op zo'n 20 voet boven de RWY trek je je gas dicht en verlaag je je daalsnelheid door je neus omhoog te trekken. Je wilt zo'n voet boven de RWY vliegen en omdat je snelheid langzaam terugloopt kom je geleidelijk, terwijl je steeds meer aan je stuurknuppel trekt en je je neus naar de 'landing attitude' brengt, op de grond neer. Theoretisch heb ik het hele plaatje in mn hoofd, maar doen ho maar.... Jullie geloven me vast als ik zeg dat het superfrustrerend is als je iets ten eerste heel graag wilt, ten tweede er hard voor werkt maar dan toch elke keer niet lukt. Op dit moment moet ik 1 dollar betalen voor elke flat landing die ik maak. Ik sta nog op 0 dollar, maar hoe ik dat voor elkaar gekregen heb is mij een raadsel!
Ik heb onderhand, zoals in de naam staat, al 3 DXen gevlogen, wat neer komt op 4 uur. Dat betekent, simpel gezegd, dat ik op de helft van mn uren zit wat VFR betreft en ik dus keihard aan het opklooten ben! Wat doe je er aan? Niks! Heb met golf genoeg tegenslag gehad, maar dit is toch anders. Het is echt heeeeel irritant. Maar goed, karaktervormend, belangrijk in de reis naar captaincy, de weg naar succes is lang, incasseren, incasseren, incasseren! Verder voel je je niet top, maar erg veel druk voel ik niet. Je weet van tevoren dat sommigen snel leren, anderen minder snel en niet iedereen kan het in een keer. Anders zaten we wel op de perfect drill baangerantie academy!
Gelukkig zijn er wel veel die heel goed gaan. Timmetje ging vandaag solo en kwam stralend uit het vliegtuig! Jasper en Kasper waren ook gelukkig met hun solo vandaag, Eelco heeft na wat tegenslag zijn D11 gehaald en is ook erg blij! Zo zijn 9 mensen al solo of gaan morgen solo. De andere 6 zijn nog even in afwachting! We hebben hier onderhand nieuwe motto's: Zonder DX ben je niks! Dus das wel erg gaaf! En wat het ook is: Als je het eenmaal kan ga je als een dolle... Het gaat allemaal nog niet super, maar straks vlieg ik als een dolle en word ik gewoon een goeie vlieger!
So that's what is happening wat vliegen betreft! Verder zijn we gisteravond meegenomen naar een etentje van een vrouw, Vicky genaamd. Zij is gezagvoerder 737 bij SouthWest Airlines. Wat een briljant mens is dat! Zij nodigt om de zoveel tijd mensen uit en sinds 2004 komen er ook klsers. In 2004 had een groep een auto van haar gekocht en toen zijn ze blijkbaar een keer blijven eten. Vervolgens nog een keer teruggekomen en mensen meegenomen. Dit gebeurt nou al 4 jaar lang en ze heeft een muur vol met alle nederlandse mensen die bij haar zijn geweest. Wij (Tim en ik) zijn nu weer de eerste van de nieuwe groep en mogen voor de volgende keer weer wat mensen meenemen!
We kwamen daar wat laat aan, maar dat kon niemand wat schelen! Leuke mensen, een flight attendant met een instrument rating, vliegers en een paar die kennisen waren en het prachtig vonden om gevlogen te worden. Er was dus genoeg om over te praten! Verder ook nog de schoonmoeder van vicky, al 90 jaar en kwiek als maar zijn kan... En, op 20 maart jarig! Het schiep een band zullen we maar zeggen! Vicky vroeg al erg snel of er nog familie langskwam en dan moesten we zeker weer bij haar komen eten. Toen ik zei dat mama eind November langs zou komen begon ze te springen en over Thanksgiving te praten! Dus mam, we zijn uitgenodigd!
Het was in ieder geval een prachtige avond met erg leuke mensen en we moesten snel weer terugkomen! Nu ga ik nog ff golfen, ff rusten, chairflyen en morgen weer met goede moed de kist in! Het volgende bericht wordt ongetwijfeld weer overtreffend positief! Tot dan!
Abonneren op:
Posts (Atom)