maandag 24 november 2008

D32

Na de navigatiesolo's was het tijd voor mijn S30, een 3 uur durende airwork en landingen vlucht. Ik heb 5 dagen toen niet gevlogen, gecancelled door weer, wind, kapotte kisten, noem het maar op. Vervolgens geregeld dat ik mijn D31 kon vliegen. Gewoon simpel wat legs gevlogen, gedivert naar Scottsdale (een veld ten Noorden van Falcon, waar Sanne-Fleur heeft leren vliegen) en vervolgens nog wat Airwork gedaan. Ging prima. Mijn D31 achter de rug betekende de volgende dag een kans op een S30. En ja hoor, mocht zowaar mijn S30 vliegen. Veel mensen verveelde zich dood op deze vlucht, maar ik genoot ervan. Kon eindelijk alles eens op een rijtje krijgen. 12 landingen geoefend en veel airwork gedaan. Alles heb ik in ieder geval 1 keer echt goed gedaan en mijn landingen waren super. Echt heel fijn! Dat gaf natuurlijk vertrouwen in de volgende dag: D32.

In het VFR traject heb je 3 checks: 11, 24 en 46. Daarnaast heb je 2 modulechecks die kijken of je op schema loopt en of je een dx moet vliegen of door mag. D32 is één van die twee en 45 is de volgende. Je kan dus alleen een dx vliegen op je D32 en je kan er niet weken op blijven hangen. Maaar, een check is een check, dus weer lekker spannend. Ik stond er op met meneer Tell. Dit is de meest relaxte instructeur ever en de spanning was dus alweer bijna weg. Ik mocht om kwart voor 7 vliegen, wat vroeg op betekent, maar ook strak vliegweer! De wekker ging om kwart voor 4, maar toch redelijk fit het bedje uit. Zal wel aan de leeftijd liggen! Thuis alles voorbereid en op school aangekomen alles uitgeprint. Snel het vliegtuig gepreflight en ik was klaar. De instructeur was wat laat (voor de standaard, voor hem zelf eigenlijk wat vroeg), maar dat was geen probleem, wat minder oral questions. De oral stelde niks voor, dus we konden gaan vliegen.

Ik had gepland naar Gila Bend, een veldje een zootje mijlen ten zuid-westen van Falcon. Ik was erg scherp die dag, zag alles en vloog echt één van mijn beste vluchten. Hoogte was strak, heading strak, kwam goed uit op mijn punten: PRIMA DUS! Diversion ging naar Goodyear, een vliegveld, wat beter is dan naar een gewoon punt. Ging allemaal prima. Alleen mn pattern daar was kut. Moest voor spacing 2 360s maken en ik drifte wat richting final toe. Voor de mensen die dit niet begrijpen, dat was gewoon slecht gevlogen. Terug niet via mijn planning, dus lekker naar buiten kijken en voorbereiden op de approach. Terug naar ons eigen vliegveld voor nog wat landingen. Deze gingen ook prima. Dat is allemaal niet speciaal meer, even laten zien dat je het kunt en door!

Nou, toen we geland waren wist ik al dat ik geslaagd was. Dus prima! We konden in ieder geval nog door. Alleen nog even debriefen. Tijdens de debriefing zat er een tevreden instructeur tegenover me. Very good job! Bij remarks op het testformulier schreef die: Student displayed outstanding altitude control. Student displayed outstanding control during approaches and landings. TJAKKAAA! Soms gaat het kut, kut, kut en krijg je alle sjeit over je heen, maar nu eindelijk een keer goed! En dat op een check. Al met al een erg geslaagde dag!

Naast het vliegen is het een beetje stil. Er wordt nog geregeld gegolfd, maar de meiden (Tinky en Anniek) zijn helaas weer terug naar Nederland. Zo laat je leuke mensen achter je en gaan er hier weer leuke mensen weg. Toch wel erg jammer! Maar nu nog maar een jaartje of 2 en zijn we er doorheen. Nog ff doorbikkelen en komen we weer naar het koude, besneeuwde Nederland terug!

Groetjes daar!

Geen opmerkingen: